لغت نامه دهخدا
طوماری. ( اِخ ) عیسی بن محمدبن احمدبن عمربن عبدالملک بن عبدالعزیربن جریج ، مکنی به ابوعلی ( 262 - 360 هَ. ق. ). اهل بغداد است و چون صحبت ابوالفضل بن طومار هاشمی دریافت به طوماری مشهور گشت. وی از ثعلب و مبرد روایت کند. ( المعرب جوالیقی حاشیه ص 36 ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - منسوب به طومار . ۲ - خط و قلم جلی مقابل غباری .
فرهنگستان زبان و ادب
مترادف ها
طوماری
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید