طولابی

و جنوب غرب ایران سکونت دارند اشاره شده است. در فرهنگ لغت نفیسی ( دکتر علی اکبر نفیسی ) ، جلد چهارم، صفحه ۲۹۵۸ ، در معنای واژه لُر آمده که: نام قومی کثیر و بزرگ و نام دو ولایت بزرگ در ایران و به معنای کام و توان و مراد و مطلب هم آمده است. دکتر رضا شعبانی درکتاب تاریخ تحولات ایران در دوره افشاریه و زندیه صفحه ۱۱۵ درباره وجه تسمیه واژه لُر مینویسد：صرف نظر از نام لُر که قوم بزرگی از ایرانیان است، معنی واژه لُر تقریبأ در تمام فرهنگ های فارسی یکسان ثبت شده است：کام، توان، مراد و مطلب هم گفته شده است ( لغت نامه دهخدا؛ ذیل واژه لُر ) . سعید شادابی درکتاب فرهنگ مردم لُرستان، صفحه ۱۷ مینویسد：لُر ( Lor ) در زبان فرانسه به معنی فرهنگ است و در انگلیسی ( Lore ) یعنی علم، دانش و دانستنی ها که در گذشته های دور دانشمندان و علمای اروپا را به نام لُرد خطاب می کردند. حسین بیرانوند درکتاب تاریخ لرستان در دوران باستان می نویسد: لُر یک واژه عیلامی است و لور یک شهر باستانی مربوط به سلسله سیماشکی عیلام بوده به گواه جورج کامرون درکتاب سرزمینی که چندان دور نیست همچنین نام واژه لُر در کتیبه های باستانی شلمنسر سوم، شاه آشوری، نیز آمده زمانیکه آشوریان در قرن 8 قبل از میلاد به عیلام حمله می کند از سرزمین شمال عیلام بنام لُر یاد می کند که نشان از قدمت قوم لُر و تاریخ دیرینه این قوم بزرگ دارد. لور نام شهری تاریخی بین سیمشک در لرستان و آوان در خوزستان بوده . نام لُر در ترکیب شهرهای لُردگان و دهلُران آمده و ناصرخسرو در قرن چهار در سفرنامه اش از لُردغان نام می برد. وجه تسمیه لُر هم از تخلیس نام لُهراسب می آید که نام حاکمی محلی در سلسله پیشدادیان یا کیانیان در این منطقه بوده است. بارون دوبد در سفرنامه لُرستان صفحه 172 می نویسد: کلمه لُر از لُر_اسپ یا لهر_اسپ، نام یکی از پادشاهان عهد باستان، اقتباس شده است. پسوند اسپ غالباً در پایان اسامی قومهایی آمده که لشکریان آنان سواره بوده اند نظیر آری_اسپ و حصاراسپ و نظایر آن. رُد ( Rhode ) لراسپ را به معنای امیر اسپها ترجمه کرده که احتمالاً منظور او فرمانده سواره نظام است. پروفسور ولادیمیر مینورسکی درکتاب لُرستان و لُرها، صفحه 20، مینویسد: اصطلاح لُر مأخوذ از لراسب است. دکتر ایرج افشار درکتاب؛ مقدمه ای بر شناخت ایلها، صفحه 372، می نویسد: اصطلاح لُر مشتق از کلمه ایرانی لهراسب است. سعدی شیرازی ( متولد 606 هجری ) در رباعی شماره 77 می گوید: هرچند که هست عالم از خوبان پُر _ شیرازی و کازرونی و دشتی و لُر. مولانا در کلیات شمس تبریزی صفحه 1448 آورده: گر شام و گر عراق و گر لُرستان _ روشن شده زان چهره چون نورستان.