طوسی حائری ( ۱۵ دی ۱۲۹۶–۱۷ فروردین ۱۳۷۲ ) نویسنده، مترجم و نخستین گویندهٔ زن رادیوی ملی ایران بود.
طوسی حائری در ۱۵ دی ۱۲۹۶ در مشهد در یک خانواده روحانی اما روشن اندیش زاده شد. او فرزند محمدباقر حائری مازندرانی، یک روحانی حقوق دان بود.
... [مشاهده متن کامل]
طوسی حائری پس از پایان دوران دبستان ابتدایی در رامسر و دوران دبیرستان در تهران در سال ۱۳۱۵ به عنوان آموزگار مدرسه، زبان انگلیسی تدریس می کرد.
طوسی حائری از نوجوانی وارد فعالیت های فرهنگی و مطبوعاتی شد. او بین سال های ۱۳۱۴ و ۱۳۱۶ با دیگر زنان کنش گر در جنبش زنان ایران مانند صدیقه دولت آبادی، بدرالملوک بامداد، شمس الملوک مصاحب، و مهرانگیز منوچهریان در نشریه خطابه بانوان و همینطور کانون بانوان ایران همکاری کرد.
او از نخستین دانشجویان دختری بود که وارد دانشسرای عالی و دانشکده علوم و ادبیات دانشگاه تهران شدند و در سال ۱۳۱۶ نخستین زن فارغ التحصیل ادبیات از این دانشگاه بود. در همان سال به رغم مخالفت پدر با اسد صدری ازدواج کرد. اما به جدایی انجامید.
در سال ۱۳۱۶ به فرانسه رفت ( گفته می شود نخستین زن ایرانی بود که برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت ) و بین سال های ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۹ در دانشگاه سوربن کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی گرفت. طوسی پس از بازگشت از فرانسه در سال ۱۳۱۹ کار خود در رادیو را آغاز کرد. او نخستین زن گوینده رادیو در ایران بود. طوسی حائری هم زمان در دانشگاه تدریس می کرد و در مجلات مختلف با نام مستعار، متن هایی را از فرانسه به فارسی ترجمه می کرد. یکی از بهترین ترجمه های او ترجمه شعر دوست من درخت اثر مینو دروئه در سال ۱۳۴۰ است. این شعر بر شاعرانی مانند سیاوش کسرایی تاثیر گذاشت. طوسی حائری سپس بار دیگر در سال ۱۳۲۸ به پاریس بازگشت و در سال ۱۳۳۲ دکترای زبان فرانسه را از همان دانشگاه دریافت کرد. ترجمه های او از متون فرانسه از سال ۱۳۲۰ در مجلهٔ اطلاعات هفتگی و کتاب هفته به چاپ می رسیدند.
طوسی و شاملو در سال ۱۳۳۶ با هم ازدواج کردند که پس از چهار سال زندگی مشترک از هم جداشدند. سیروس شاملو در اینباره می گوید: «یکی از دلایلی که شاملو از طوسی حائری جدا شد این بود که طوسی اظهارنظر می کرد و خودساخته بود و نمی خواست به شوهرش متوسل شود. یعنی بعضی برای ایرادگرفتن فکر آینده شون رو می کنند، ولی بعضیا نمی کنند» .
طوسی حائری در ۱۵ دی ۱۲۹۶ در مشهد در یک خانواده روحانی اما روشن اندیش زاده شد. او فرزند محمدباقر حائری مازندرانی، یک روحانی حقوق دان بود.
... [مشاهده متن کامل]
طوسی حائری پس از پایان دوران دبستان ابتدایی در رامسر و دوران دبیرستان در تهران در سال ۱۳۱۵ به عنوان آموزگار مدرسه، زبان انگلیسی تدریس می کرد.
طوسی حائری از نوجوانی وارد فعالیت های فرهنگی و مطبوعاتی شد. او بین سال های ۱۳۱۴ و ۱۳۱۶ با دیگر زنان کنش گر در جنبش زنان ایران مانند صدیقه دولت آبادی، بدرالملوک بامداد، شمس الملوک مصاحب، و مهرانگیز منوچهریان در نشریه خطابه بانوان و همینطور کانون بانوان ایران همکاری کرد.
او از نخستین دانشجویان دختری بود که وارد دانشسرای عالی و دانشکده علوم و ادبیات دانشگاه تهران شدند و در سال ۱۳۱۶ نخستین زن فارغ التحصیل ادبیات از این دانشگاه بود. در همان سال به رغم مخالفت پدر با اسد صدری ازدواج کرد. اما به جدایی انجامید.
در سال ۱۳۱۶ به فرانسه رفت ( گفته می شود نخستین زن ایرانی بود که برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت ) و بین سال های ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۹ در دانشگاه سوربن کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی گرفت. طوسی پس از بازگشت از فرانسه در سال ۱۳۱۹ کار خود در رادیو را آغاز کرد. او نخستین زن گوینده رادیو در ایران بود. طوسی حائری هم زمان در دانشگاه تدریس می کرد و در مجلات مختلف با نام مستعار، متن هایی را از فرانسه به فارسی ترجمه می کرد. یکی از بهترین ترجمه های او ترجمه شعر دوست من درخت اثر مینو دروئه در سال ۱۳۴۰ است. این شعر بر شاعرانی مانند سیاوش کسرایی تاثیر گذاشت. طوسی حائری سپس بار دیگر در سال ۱۳۲۸ به پاریس بازگشت و در سال ۱۳۳۲ دکترای زبان فرانسه را از همان دانشگاه دریافت کرد. ترجمه های او از متون فرانسه از سال ۱۳۲۰ در مجلهٔ اطلاعات هفتگی و کتاب هفته به چاپ می رسیدند.
طوسی و شاملو در سال ۱۳۳۶ با هم ازدواج کردند که پس از چهار سال زندگی مشترک از هم جداشدند. سیروس شاملو در اینباره می گوید: «یکی از دلایلی که شاملو از طوسی حائری جدا شد این بود که طوسی اظهارنظر می کرد و خودساخته بود و نمی خواست به شوهرش متوسل شود. یعنی بعضی برای ایرادگرفتن فکر آینده شون رو می کنند، ولی بعضیا نمی کنند» .
