میرزا هاشم طوبی فرزند آقا سید حسن صحاف اصفهانی ، از شاعران و خوشنویسان دوره ی قاجاریه است. از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست. او به واسطه شغل پدرش که صحافی بود به کتاب و مطالعه علاقه مند شد و به دانش اندوزی پرداخت. وی با نگریستن به خطوط خوش نسخه های خطی که پدرش برای صحافی نزد خود نگه می داشت سخت مشتاق خوشنویسی شد و به مشق خط پرداخت و در این هنر زبردست گردید و اغلب به کتابت و خطاطی مشغول بود و خط نسخ و ثلث جلی و خفی را خوش می نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
در شعر هم طبعی روان داشت . از شعرهایش جز اندکی به جای نمانده است. یکی از آنها غزلی است که ظاهرا برای انجمن ادبی سروده و میرزا محمد علی مسکین اصفهانی در تذکره مختصر خود - که هنوزچاپ نشده است - آورده است.
این هنرمند ارزنده در زندگی چندان شهرتی نیافت و عمر را به قناعت گذراند و پس از مرگ گمنام ماند. او در روز ۱۵ شعبان ۱۳۲۶ هجری قمری در اصفهان چشم از جهان فروبست و پیکرش را در قبرستان تخت فولاد اصفهان در تکیه فاضلان به خاک سپردند.
وی یک کتاب دعا را به خط نسخ خوش در سال ۱۳۱۳ ه. ق. کتابت کرده که در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است. خطوط کتیبه کاشیکاری سر در مسجد رکن الملک در تخت فولاد اصفهان به خط ثلث و مورخ به سال ۱۳۲۰ ه. ق. و کتیبه سنگ مزار عالم ربانی سید محمود خوانساری به خط ثلث برجسته و مورخ به سال ۱۳۱۹ ه. ق. در تخت فولاد هم از نمونه خطوط زیبای اوست.
این بیت از طوبی اصفهانی است.
چو ماه روی تو ماهی به روزگار نتافت
چو سرو قد تو سروی ز جویبار نرست
- - - - - - - - - - - - - - - - -
۱ - گلزار فضیلت ، رحیم قاسمی ، اصفهان : کانون پژوهش ، ۱۳۸۸ ، صص ۳۳۱و ۳۳۲
۲ - اعلام اصفهان ، سید مصلح الدین مهدوی ، جلد ۵ ( چاپ نشده )