طواحن. [ طَ ح ِ ] ( ع اِ ) ج ِ طاحنه ج ِ طاحونة. دندانهای بزرگ. ( منتهی الارب ). دندانهای بزرگ پهن که طعام بدان سائیده شود و بفارسی آسیادندان گویند. ( منتخب اللغات ). دندانهای آسیا. اضراس. دوازده دندان که از پس ضواحک بود. ( مهذب الاسماء ). از پس انیاب شانزده دندانست دیگر، هشت زیر و هشت زَبَر. از هر سو چهار همه گرد و سرهاء آنها پهن است و درشت است آن را دندانهاء آسیا گویند و به تازی طواحن و اضراس نیز گویند و طواحن را آنچه زبرین است بیخها به سه شاخ است و آنچه زیرین است به دو شاخ. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع طاحنه دندان های آسیا . یا طواحن آخره . دندان های عقل .
