طهیه
لغت نامه دهخدا
طهیة. [ طُ هََ ی ْ ی َ ] ( اِخ ) ابن ابی زهیر الهندی. رجوع به عقدالفرید ج 1 ص 288 و الاصابه ج 3 ص 8، 297 شود.
طهیة. [ طُ هََ ی ْ ی َ ] ( اِخ ) دختر عبدشمس بن سعد از طائفه تمیم عدنانیه یا جاهلیه است از ابناء عدنانیه که به «بنوطهیة» معروفند و نسبت به وی طهوی بسکون هاء میباشد. ( الاعلام زرکلی ج 2 ص 452 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید