طهیله
لغت نامه دهخدا
طهیلة. [ طَ ل َ] ( ع اِ ) طِهْلِئة. طئهلة. گل و لای که در حوض فروریزد بعد از آنکه اندوده باشند آنرا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گل که در بن حوض بماند. ( مهذب الاسماء ). || ( ص ) احمق بی خیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید