طهیله

لغت نامه دهخدا

( طهیلة ) طهیلة. [ طَهَْ ی َ ل َ ] ( ع مص ) تره طهله خوردن. ( منتهی الارب ).

طهیلة. [ طَ ل َ] ( ع اِ ) طِهْلِئة. طئهلة. گل و لای که در حوض فروریزد بعد از آنکه اندوده باشند آنرا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گل که در بن حوض بماند. ( مهذب الاسماء ). || ( ص ) احمق بی خیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس