طهف

لغت نامه دهخدا

طهف. [ طَ ] ( ع اِ ) گیاهیست نرم و سست که در یمن کارند و دانه آن را که در رنگ و کوچکی به خردل سرخ ماند به وقت تنگدستی و سختی بخورند. گرم و یابس است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || در عربی بمعنی ذرت باشد، و آن نوعی از غله است ( فارسی آن ارزن ). ( آنندراج ) ( برهان ). فراء گوید: طهف ، نانی باشد که از ذرة است و گویند طعامیست که از ذرة سازند. ( اختیارات بدیعی ). بعضی گویند طعامیست که از ذرة پزند. ( برهان ). ذُرة است و گویند طعامیست که از ذرة ترتیب دهند. ( تحفه حکیم مؤمن ). بعربی اسم نان دخن است ، و گفته اند ذُرة است ، و گفته اند طعام متخذ از آنست. ( فهرست مخزن الادویه ). نان ارزنین. ( مهذب الاسماء ). نان ارزن.

پیشنهاد کاربران

بپرس