طهس. [ طَ ] ( ع مص ) درآمدن در زمین به استواری یا سستی. یقال : طهس فی الارض. ماادری این طهس ؛ نمی دانم به کجا رفت. و کذا ماادری این طهس به ، مجهولاً. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
