طنح

لغت نامه دهخدا

طنح. [ طَ ن َ ] ( ع مص ) ناگوارد گردیدن شتران. || فربه شدن شتران. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

ناگوارد گردیدن شتران یا فربه شدن شتران

پیشنهاد کاربران

بپرس