طناجیری
لغت نامه دهخدا
طناجیری. [ طَ ] ( اِخ ) ابوالفتح حسن بن علی بن عبداﷲبن محمدبن ثابت بن جعفربن عبدالکریم طناجیری بغدادی. شاید یکی از اجداد وی بکار ساختن طنجیر ( پاتیل ) مشغول بوده است. وی از مردم نیکوکار و دیندار بشمار میرفته است و از ابوالحسن علی بن عبدالرحمن بکای کوفی و محمدبن زیدبن مروان کوفی و محمدبن مظفر حافظ و ابوحفص بن شاهین و محمدبن نصر نجاس و ابوبکربن شاذان و جمعی ازین طبقه سماع کرده است. ابوبکر خطیب در تاریخ خودنام وی را آورده و گفته است : وی مردی متدین و پارساو ثقه و راستگو بوده و شنیدم میگفت من امالی ابن مالک قطیعی را نوشته ام ولی گم شده است و اکنون از وی چیزی در دست ندارم. ولادت وی در ذیحجه سال 350 هَ. ق. بوده و در سلخ ذیقعده سال 439 درگذشته و در مقبره باب مدفون شده است. ( از انساب سمعانی برگ 371 ب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید