طمین

لغت نامه دهخدا

طمین. [ طِم ْ می ] ( اِخ ) شهری است به روم. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ). جائیست ببلاد روم و آن بنام بانی آنجا طمین بن الروم بن الیفزبن بن سام بن نوح موسوم گشته است. ابوتمام ذکر آن در شعر خویش آرد در قصیدتی بمدح خالدبن یزیدبن مزید :
و لما رأی ̍ توفیل آیاتک التی
اذاما اتلأبّت لایقاومها الصلب
تولی و لم یأل الردی فی اتباعه
کأن الردی فی قصده هائم صب
کأن بلاد الروم عمت بصیحة
فضمت حشاها او رغا وسطها السقب
بصاغرة القصوی و طمین و اقتری
بلاد قرنطاؤوس وابلک السکب.
( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

شهریست بروم

پیشنهاد کاربران

بپرس