طمله
لغت نامه دهخدا
طملة. [ طُ ل َ / طَ ل َ / طَ م َ ل َ ] ( ع اِ ) لای تک ِ حوض. گویند: صار الماء طملة. || آب تیره که در تک حوض مانده باشد. ( منتهی الارب ). باقی آب که بماند در بن حوض. ( مهذب الاسماء ). ماء کدر. ( فهرست مخزن الادویه ).
طملة. [ طُ ل َ ] ( ع اِ ) کار زشت و ناملایم. گویند: وقع فلان فی طملة؛ ای امر قبیح. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید