طلیسا

لغت نامه دهخدا

طلیسا. [ طِ ] ( اِ ) بلغت اهل شام نوعی از صدف کوچک است که از آن نمک میسازند و با نان میخورند، و بقول صاحب تحفه اسم حلزون است. اسم صنفی از صدف کوچک است. ( فهرست مخزن الادویه ). نوعی از صدف کوچک و اهل شام وی را طلیس خوانند و اهل مصر دلینس ، نمک سود با نان خورند. ( اختیارات بدیعی ).نوعی از صدف باشد و آن کوچک می شود، نمک سود کرده با نان خورند. ( برهان ). می خورند. ( تحفه حکیم مؤمن ).

پیشنهاد کاربران

بپرس