[ویکی فقه] طلیحة بن خویلد اسدی. طُلَیحة بن خُویلد بن نَوْفَل بن نَضلَه، از قبیله بنی اسد بود، کنیه اش ابوحِبال و مدعی پیامبری بود.
طلیحة بن خویلد بن نوفل اسدی همان گونه که از نامش پیداست از قبیله بنی اسد می باشد. در خصوص زندگی او قبل از اسلام اطلاعات چندانی در دست نیست. اولین باری که در تاریخ به نام طلیحة برمی خوریم مربوط است به سال چهارم هجری. در محرم این سال عده زیادی به فرماندهی طلیحة بن خویلد جمع شده بودند و می خواستند به مدینه حمله کنند. این امر، سریه «ابی سَلمة بن عبدالاسد» را در پی داشت و موجب شد آنها پراکنده شوند. در سال پنجم هجری و در غزوه احزاب طلیحه به منظور کمک به احزاب در این جنگ شرکت داشت. او در این جنگ فرمانده قبیله بنی اسد بود. چون نسبش به فَقْعَس بن طَریف، از تیره های بنی اسد بن خُزَیمه، از اعراب مُضَری می رسید، او را اسدی فقعسی خوانده اند. در پاره ای منابع، نام وی طلحه ذکر شده و از این رو، به نظر اوچ اوک، نام اصلی وی طلحه بوده است، ولی مسلمانان به سبب خشمی که از او داشتند وی را طُلَیحه، یعنی طلحه کوچک، نامیدند.
طلیحة بن خویلد بن نوفل اسدی همان گونه که از نامش پیداست از قبیله بنی اسد می باشد. در خصوص زندگی او قبل از اسلام اطلاعات چندانی در دست نیست. اولین باری که در تاریخ به نام طلیحة برمی خوریم مربوط است به سال چهارم هجری. در محرم این سال عده زیادی به فرماندهی طلیحة بن خویلد جمع شده بودند و می خواستند به مدینه حمله کنند. این امر، سریه «ابی سَلمة بن عبدالاسد» را در پی داشت و موجب شد آنها پراکنده شوند. در سال پنجم هجری و در غزوه احزاب طلیحه به منظور کمک به احزاب در این جنگ شرکت داشت. او در این جنگ فرمانده قبیله بنی اسد بود. چون نسبش به فَقْعَس بن طَریف، از تیره های بنی اسد بن خُزَیمه، از اعراب مُضَری می رسید، او را اسدی فقعسی خوانده اند. در پاره ای منابع، نام وی طلحه ذکر شده و از این رو، به نظر اوچ اوک، نام اصلی وی طلحه بوده است، ولی مسلمانان به سبب خشمی که از او داشتند وی را طُلَیحه، یعنی طلحه کوچک، نامیدند.
[ویکی فقه] طُلَیحة بن خُویلد بن نَوْفَل بن نَضلَه، از قبیله بنی اسد بود، کنیه اش ابوحِبال و مدعی پیامبری بود.
طلیحة بن خویلد بن نوفل اسدی همان گونه که از نامش پیداست از قبیله بنی اسد می باشد. در خصوص زندگی او قبل از اسلام اطلاعات چندانی در دست نیست. اولین باری که در تاریخ به نام طلیحة برمی خوریم مربوط است به سال چهارم هجری. در محرم این سال عده زیادی به فرماندهی طلیحة بن خویلد جمع شده بودند و می خواستند به مدینه حمله کنند. این امر، سریه «ابی سَلمة بن عبدالاسد» را در پی داشت و موجب شد آنها پراکنده شوند. در سال پنجم هجری و در غزوه احزاب طلیحه به منظور کمک به احزاب در این جنگ شرکت داشت. او در این جنگ فرمانده قبیله بنی اسد بود. چون نسبش به فَقْعَس بن طَریف، از تیره های بنی اسد بن خُزَیمه، از اعراب مُضَری می رسید، او را اسدی فقعسی خوانده اند. در پاره ای منابع، نام وی طلحه ذکر شده و از این رو، به نظر اوچ اوک، نام اصلی وی طلحه بوده است، ولی مسلمانان به سبب خشمی که از او داشتند وی را طُلَیحه، یعنی طلحه کوچک، نامیدند.
ریاست قبیله
وی در دوره جاهلی، کاهنی معتبر و نیز رئیس قبیله بوده است. او را شاعر، خطیب، نثر مسجع نویس و دارای معلومات عمومی وصف کرده اند، که احتمالاً این قبیلِ توصیفات به سبب نقش مذهبی او بوده است. اشاره های راجع به دلاوری و دیدارهای او از دربار ایران در پیش از اسلام، نقش او را به عنوان رهبر قبیله نشان می دهد.
جنگ ها
از طلیحه برای نخستین بار در تاریخ اسلام، در سریه قَطَن نام برده شده است. در آغاز سال چهارم هجرت، طلیحه و برادرش سَلَمه به همراه یاران خود، برای به دست آوردن غنیمت، درصدد حمله به مدینه بودند ولی در قطن، که محل سکونت بنی اسد بود، سپاه آنان از بیم لشکر مسلمانان به فرماندهی ابوسَلَمة بن عبدالاسد، بدون هیچ برخوردی پراکنده شد. در سال پنجم هجرت، طلیحه با قبیله اش، بنی اسد، مشرکان قریش را در جنگ خندق همراهی کرد.
مسلمان شدن طلیحه
...
طلیحة بن خویلد بن نوفل اسدی همان گونه که از نامش پیداست از قبیله بنی اسد می باشد. در خصوص زندگی او قبل از اسلام اطلاعات چندانی در دست نیست. اولین باری که در تاریخ به نام طلیحة برمی خوریم مربوط است به سال چهارم هجری. در محرم این سال عده زیادی به فرماندهی طلیحة بن خویلد جمع شده بودند و می خواستند به مدینه حمله کنند. این امر، سریه «ابی سَلمة بن عبدالاسد» را در پی داشت و موجب شد آنها پراکنده شوند. در سال پنجم هجری و در غزوه احزاب طلیحه به منظور کمک به احزاب در این جنگ شرکت داشت. او در این جنگ فرمانده قبیله بنی اسد بود. چون نسبش به فَقْعَس بن طَریف، از تیره های بنی اسد بن خُزَیمه، از اعراب مُضَری می رسید، او را اسدی فقعسی خوانده اند. در پاره ای منابع، نام وی طلحه ذکر شده و از این رو، به نظر اوچ اوک، نام اصلی وی طلحه بوده است، ولی مسلمانان به سبب خشمی که از او داشتند وی را طُلَیحه، یعنی طلحه کوچک، نامیدند.
ریاست قبیله
وی در دوره جاهلی، کاهنی معتبر و نیز رئیس قبیله بوده است. او را شاعر، خطیب، نثر مسجع نویس و دارای معلومات عمومی وصف کرده اند، که احتمالاً این قبیلِ توصیفات به سبب نقش مذهبی او بوده است. اشاره های راجع به دلاوری و دیدارهای او از دربار ایران در پیش از اسلام، نقش او را به عنوان رهبر قبیله نشان می دهد.
جنگ ها
از طلیحه برای نخستین بار در تاریخ اسلام، در سریه قَطَن نام برده شده است. در آغاز سال چهارم هجرت، طلیحه و برادرش سَلَمه به همراه یاران خود، برای به دست آوردن غنیمت، درصدد حمله به مدینه بودند ولی در قطن، که محل سکونت بنی اسد بود، سپاه آنان از بیم لشکر مسلمانان به فرماندهی ابوسَلَمة بن عبدالاسد، بدون هیچ برخوردی پراکنده شد. در سال پنجم هجرت، طلیحه با قبیله اش، بنی اسد، مشرکان قریش را در جنگ خندق همراهی کرد.
مسلمان شدن طلیحه
...
wikifeqh: طلیحه