طلیب

لغت نامه دهخدا

طلیب. [ طَ ] ( ع ص ) بسیار جوینده. ج ، طُلباء. ( منتهی الارب ).

طلیب. [ طُ ل َ ] ( اِخ ) ابن عمیربن وهب ، از بنی قصی بن کلاب. صحابی قدیم الاسلام و از مردان بسیار شجاع و سخت و از مهاجرین به حبشه و سپس مدینه بود و بسیاری از وقایع را دریافت و در یوم اجنادین کشته شد. ( الاعلام زرکلی ج 2 ص 451 ).

فرهنگ فارسی

ابن عمیر وهب از بنی قصی بن کلاب

پیشنهاد کاربران

بپرس