طله
لغت نامه دهخدا
طلة. [ طِل ْ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ طَلیل. ( منتهی الارب ).
طله. [ طَل ْه ْ ] ( ع مص ) رفتن. || آهسته و نرم رفتن. ( منتهی الارب ).
طله. [ طُ ل َه ْ ] ( ع ص ، اِ ) ابر تنک ، گویند: مافی السماء طلة؛ ای مارق من السحاب. ( منتهی الارب ).
طله. [ طُل ْه ْ ] ( ع اِ ) ج ِ اَطْلَه ْ. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید