طلبة. [ طِ ل َ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ طِلب. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طِ ب َ ] ( ع اِمص ) بازجست. اسم است طلاب را. || ( اِ ) زن ِ خواسته. معشوقه مرد. || ام طلبة؛ عقاب. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طُ ب َ ] ( ع اِ ) فرشتگان که اعمال عباد را نویسند و نگاه دارند، خلاف سفره قریب که کرام الکاتبین اند. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طَ ل َ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ طالب. ( منتهی الارب ).
- طلبه علم ؛ دانش پژوهان. جویندگان علم. و فارسی زبانان آن را به صورت مفرد بمعنی دانشجوی علوم قدیم بکار برند مانند عمله و تبعه.
طلبة. [ طَ ل ِ ب َ ] ( اِخ ) ابن قیس بن عاصم. از مردان عرب. این شعر از یکی از فرزندان اوست :
و کنت اذا خاصمت خصماً کببته
علی الوجه حتی خاصمتنی الدراهم
فلما تنازعنا الخصومة غلبت
علی و قالوا قم فانک ظالم.
( عیون الاخبار ج 3 ص 123 ).