طلب اشهاد. [ طَ ل َ ب ِ اِ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) که آن را طلب تقریر نیز خوانند، در نزد فقها عبارت از اِشهاد شفیع است برای طلب شفعه خویش در نزد عقار چنانکه بگوید: ای مردم شهادت دهید که من در این عقار طلب شفعه کردم. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
فرهنگ فارسی
که آنرا طلب تقریر نیز خوانند در نزد فقها عبارت از اشهاد شفیع است برای طلب شفعه خویش درنزد عقار چنانکه بگوید : ای مردم شهادت دهید که من در این عقار طلب شفعه کردم .
