طلب

[ویکی الکتاب] معنی یَسْتَغْفِرُواْ: که طلب مغفرت کنند - که طلب آمرزش کنند
معنی یَسْتَغْفِرُونَ: طلب مغفرت می کنند - طلب آمرزش می کنند
معنی تَبْتَغُونَ: طلب می کنید
معنی یَبْغُونَ: می خواهند - طلب می کنند
معنی یَسْتَغْفِرْ: تا طلب مغفرت کند - تا طلب آمرزش کند (جزمش به دلیل جواب واقع شدن برای شرط قبل از خود می باشد )
معنی أَسْتَغْفِرُ: طلب آمرزش می کنم
معنی ﭐبْتِغَاءَ: جُستن-طلب کردن
معنی ﭐبْتَغُواْ: بجویید-طلب کنید
معنی ﭐبْتَغَیٰ: جُست-طلب کرد
معنی ﭐبْتَغَیْتَ: طلب کردی
معنی دُعَائِی: خواندن من - طلب کردن من
معنی مَطْلُوبُ: مطلوب - طلب شده
معنی تَبْتَغُواْ: تاطلب کنید - که طلب کنید
معنی تَبْتَغِی: که طلب کنی
تکرار در قرآن: ۴(بار)
خواستن. کرفتن راغب آن را جستجو از وجود شی‏ء گفته است . یا آبش در زمین فرو رود دیگر ابداً به طلب. اخذ آن راهی نیابی. درباره . به «حثث» و درباره . به «ذباب» رجوع شود.

طَلَب
(در لغت به معنی جُستن) در اصطلاح تصوف، نیّت صادقی که در دل جویندۀ این طریق افتد و طالب شناختن حق شود. صوفیان طلب را چون جرقه ای دانسته اند که اگر دوام یابد، هستیِ سالک را به آتش می کشد و او را درپی سلوک و دست یابی به مطلوب روانه می سازد. از این رو، اینان طلب را محض عنایت الهی می دانند که تنها به محبوبان حضرتش اعطا می شود. وجود طلب در هر منزل، از اصول اساسی سیر است، و چنانچه طلب سالک در منزلی به سردی گراید، سیر او به سوی منازل بعد متوقّف می شود.