طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش )
طلایی، داریوش
ردیف دان، تک نواز تار و سـه تـار، و مـوسـیـقی شـنـاس ایرانی. نواختن تار را در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف و علی اکبر شهنازی فراگرفت و در ۱۳۵۴ به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نایل آمد. هم زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات نورعلی برومند، یوسف فروتن، سعید هرمزی، عبدالله دوامی و ... نیز بهره مند شد. در ۱۳۵۴ در آزمون باربد در رشته های نوازندگی تار و سه تار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ نیز در برنامه های جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی فرانسه شد و در ۱۳۶۲ موفق به دریافت دانشنامۀ فوق لیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرت های متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، تدریس می کرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبوم های چهارگاه، سایه روشن، تک نوازی سه تار، شب وصل، دود عود، ساز و آواز، و کتاب های نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی، کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله؛ نت نویسی آموزشی و تحلیلی، اجرا با سه تار، همچنین مقاله هایی به فارسی و انگلیسی در ایران نامه و دانشنامه موسیقی گارلند.
طلایی، داریوش
ردیف دان، تک نواز تار و سـه تـار، و مـوسـیـقی شـنـاس ایرانی. نواختن تار را در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف و علی اکبر شهنازی فراگرفت و در ۱۳۵۴ به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نایل آمد. هم زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات نورعلی برومند، یوسف فروتن، سعید هرمزی، عبدالله دوامی و ... نیز بهره مند شد. در ۱۳۵۴ در آزمون باربد در رشته های نوازندگی تار و سه تار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ نیز در برنامه های جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی فرانسه شد و در ۱۳۶۲ موفق به دریافت دانشنامۀ فوق لیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرت های متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، تدریس می کرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبوم های چهارگاه، سایه روشن، تک نوازی سه تار، شب وصل، دود عود، ساز و آواز، و کتاب های نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی، کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله؛ نت نویسی آموزشی و تحلیلی، اجرا با سه تار، همچنین مقاله هایی به فارسی و انگلیسی در ایران نامه و دانشنامه موسیقی گارلند.
wikijoo: طلایی،_داریوش_(دماوند_۱۳۳۱ش_)