طلاوه
لغت نامه دهخدا
طلاوة. [ طَ / طِ / طُ وَ ] ( ع اِمص ) خوبی. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ). نیکوئی. ( مهذب الاسماء ). || شادمانی. ( منتهی الارب ). بهجت. ( منتخب اللغات ). || قبول. ( منتخب اللغات ). پذیرائی دل. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ). پذیرائی. و منه : سمعت ُ کلاماً علیه طلاوة. || جادوئی. ( منتهی الارب ). سِحر. ( منتخب اللغات ). || ( اِ ) پوست تنک مانندی سر شیر یا سر خون. || طعام باقیمانده در دهن. || آب دهن که بجهت بیماری و جز آن بسته گردد. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید