طفلا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
طفل (۴ بار)

بچه. راغب گوید: طفل تا وقتی گفته می‏شود که فرزند، بدنش نرم باشد. در مجمع فرموده: «اَطِّفْلُ: الصَّغیرُ مِنَ النّاسِ» در اقرب گوید: به کوچک هر چیز طفل گویند هُوَ یَسْعی لی فی اَطْفالِ الْحَوائِجِ» یعنی او در حاجتهای کوچک برای من تلاش می‏کند. قاموس نیز معنی اولی آن را مثل اقرب گفته است. . طفل در واحد و جمع به کار می‏رود که‏آن اسم جنس و در اصل مصدر است در آیه . و نیز در آیه فوق جمع به کار رفته است. بعضی در آیه اول «نُخْرِجُ کُلَّ واحِدٍ مِنْکُمْ» گفته‏اند. جمع آن اطفال است . این کلمه فقط در آیات فوق و آیه 67 غافر آمده است. در نهایه گفته: طفل به معنی بچه است بر پسر و دختر و جمع اطلاق می‏شود.