طفاف

لغت نامه دهخدا

طفاف. [ طَ / طِ ] ( ع اِ ) سیاهی شب. || طف. رجوع به طف شود. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ).

طفاف. [ طُ ] ( ع اِ ) آنچه زائد و بر سر پیمانه باشد. طُفافة. طَفَفة. ( منتهی الارب ). آنچه زیادت آید از پیمانه سر ظرف. ( منتخب اللغات ).

طفاف. [ طَف ْ فا ] ( ع ص ) فرس ٌ طفاف ؛ اسپ تیزرو. ( منتهی الارب ). اسپی که سبک و جَلد باشد. || ظرفی که تا لبها رسیده باشد. ( منتخب اللغات ).

طفاف. [ طَ ] ( اِخ ) آبی است. ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس