طغیانی. [ طُغ ْ ] ( حامص ) به زیادت یا در آخر لفظ طغیان ظاهراً درست نباشد چرا که طغیان خود مصدر است حاجت به یاء مصدری ندارد مگر آنکه گوئیم معمول فارسیان است که در آخر بعض مصادر یاء مصدری زاید کنند چنانچه فضول و فضولی و خلاص و خلاصی و سلامت و سلامتی. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
بزیادت یادر آخر لفظ طغیان ظاهرا درست نباشد چرا که طغیان خود مصدر است حاجت بیائ مصدری ندارد مگر آنکه گوئیم معمول فارسیانست که در آخر بعض مصادر یائ مصدری زاید کند چنانچه فضول و فضولی خلاص و خلاصی سلامت و سلامتی .
