طُغْرُلِ اَحراری، محمدنقیب خان (۱۸۶۵ـ۱۹۱۹)
شاعر تاجیک. تبار طغرل به عبیدالله احرار می رسید. علوم رایج روزگارش را در سمرقند و بخارا آموخت. پس از اتمام تحصیلات، به زادگاهش بازگشت. پس از پیروزی بولشویک ها به آن ها پیوست، اما به دست سربازان سرخ کشته شد. در آغاز نقیب تخلص می کرد، اما بعدها تخلص طغرل را برگزید. در غزل پیرو بیدل دهلوی و در قصیده پیرو انوری و خاقانی بود. شعر طغرل پیوند شعر نوی تاجیک پس از فروپاشی فئودالیسم با شعر کهن آن سامان است. از آثارش: دیوان طغرل احراری (دوشنبه، ۱۹۱۶)؛ گیاه مهر (دوشنبه، ۱۹۸۶)؛ کاروان محبت (۱۹۹۰).
شاعر تاجیک. تبار طغرل به عبیدالله احرار می رسید. علوم رایج روزگارش را در سمرقند و بخارا آموخت. پس از اتمام تحصیلات، به زادگاهش بازگشت. پس از پیروزی بولشویک ها به آن ها پیوست، اما به دست سربازان سرخ کشته شد. در آغاز نقیب تخلص می کرد، اما بعدها تخلص طغرل را برگزید. در غزل پیرو بیدل دهلوی و در قصیده پیرو انوری و خاقانی بود. شعر طغرل پیوند شعر نوی تاجیک پس از فروپاشی فئودالیسم با شعر کهن آن سامان است. از آثارش: دیوان طغرل احراری (دوشنبه، ۱۹۱۶)؛ گیاه مهر (دوشنبه، ۱۹۸۶)؛ کاروان محبت (۱۹۹۰).