طغاجار نویان

طُغاجار نُویان ( ـ۶۹۵ق)
از امیران مغول در اواخر دورۀ ایلخانان در ایران . ارغون خان او را در اواخر پادشاهی احمد تگودار به فرماندهی گروهی از امرای مغول برگزید که با سیاست های ایلخان مخالف بودند. در اواخر ۶۸۲ ق، که به فرمان احمد، سران سپاه ارغون را در نزدیکی بغداد دستگیر کردند و به بند کشیدند، طغاجار نیز گرفتار شد. وی در کشتن احمد تگودار و نشاندن ارغون بر تخت ایلخانی مداخلۀ مؤثر داشت . در پادشاهی ارغون یک چند حاکم فارس بود ، اما صدرالدین احمد زنجانی به نیابت از او آن جا را اداره می کرد. طغاجار در اواخر پادشاهی ارغون به مخالفان او و وزیرش سعدالدولۀ یهودی (یا ابهری) پیوست و در آخر صفر ۶۹۰ ق سعدالدوله را در خانۀ او به قتل آوردند. وی پس از مرگ ارغون ، هوادار نشاندن بایدوخان بر تخت ایلخانی بود، اما امرای مغول گیخاتو، برادر ارغون را که در آسیای صغیر به سر می برد، به آذربایجان فرا خواندند و بر تخت نشاندند. با این که طغاجار با گیخاتو دشمنی می ورزید، ایلخان در حق او اکرام می کرد، اما سرانجام طغاجار آشکارا به پشتیبانی از بایدو برخاست و موجبات قتل او را به دست امرای سرکش فراهم ساخت . غازان پس از رسیدن به تخت ایلخانی طغاجار را که به سرعت تغییر موضع می داد و مردی متلّون بود و صلاح در آن بود که از پایتخت دور باشد به حکومت آسیای صغیر فرستاد، اما اندکی بعد او را کشت.