طغاتیمورخان مغول

طُغاتیمورخان مُغول (قرن ۸ ق)
شاهزادۀ ایلخانی ایران (حک: ۷۳۷ ـ ۷۵۴ ق) از نوادگان برادر چنگیزخان. در مبارزۀ قدرتی که پس از مرگ ابوسعید ایلخانی ، میان امرای مغول درگرفت و امیر شیخ حسن ایلکانی ، معروف به شیخ حسن بزرگ ، قدرت را در آذربایجان به دست آورد، گروهی از امرای ابوسعید که ریاست او را برنمی تابیدند به خراسان گریختند و امیر شیخ علی قوشجی ولایت دار خراسان را به مخالفت با شیخ حسن بزرگ برانگیختند. این امرا طغاتیمورخان را که از روزگار ابوسعید حکومت مازندران و استرآباد داشت به ایلخانی برگزیدند و با او به سوی غرب ایران رهسپار شدند و در شعبان ۷۳۷ ق، در سلطانیه فرود آمدند. در جنگی که در نزدیکی مراغه میان دو طرف درگرفت ، طغاتیمورخان از میدان نبرد گریخت و بی آن که در جایی درنگ کند خود را به بسطام رسانید. در سال هایی که میان شیخ حسن بزرگ و امیر شیخ حسن چوپانی ، معروف به شیخ حسن کوچک ، مبارزۀ قدرت درگرفت ، شیخ حسن بزرگ به طغاتیمور پیشنهاد کرد که به غرب ایران برود تاج و تخت ابوسعید را تصاحب کند. طغاتیمور در رجب ۷۳۹ ق، به عراق عجم رفت ، اما شیخ حسن کوچک با حیله ای این شاهزاده را چنان بی اعتبار کرد که او به خراسان بازگشت . طغاتیمورخان چند سال دیگر نیز فرمانروایی کرد اما سرانجام به حیلۀ خواجه یحیی کرابی، از سربداران سبزوار، کشته شد و قلمرو او به دست سربداران افتاد.