طشتخانه

لغت نامه دهخدا

طشتخانه. [ طَ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) تشتخانه. طشتخاناه :
آنجاکه طشتخانه قدرت کنند باز
تن دردهد وطای ملایک به مفرشی.
اثیر اخسیکتی.
و خوارزم درآن روزگار در عداد وظیفه طشتخانه بود. ( جهانگشای جوینی ). و رجوع به تشتخانه و طشتخاناه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس