طشتگر. [ طَ گ َ ] ( ص مرکب ) شخصی را گویند که طشت میسازد. ( برهان ) ( آنندراج ): طَسّاس ؛ طشتگر. ( منتهی الارب ). || ( اِخ ) نام سازنده و مطربی هم بوده است. ( برهان ) ( آنندراج ). سازنواز که در سابق بوده. ( غیاث اللغات ). نام مطربی. خاقانی گوید : آن راه که طشتگر نوا کرد آن قول که کاسه گر ادا کرد.
