طرکیدن

لغت نامه دهخدا

طرکیدن. [ طَ دَ ] ( مص ) از هم شکافتن و پاره شدن. ( آنندراج ). صورتی است از ترکیدن و طرقیدن. و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 167 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس