طرون

لغت نامه دهخدا

طرون. [ طَ ] ( اِخ ) از مشاهیر بلاد ارمنیةالصغری است. ( نزهةالقلوب چ اروپا ص 264 ). موضعی است به ارمینیه. ( منتهی الارب ). جایگاهی است به ارمینیه که بحتری شاعر عرب نام آن را در این بیت خود که از قصیده ای که در مدیحه محمدبن یوسف سرود آورده است :
و لا عز للاشراک من بعدما التقت
علی السفح من علیا طرون عساکره.
|| و نیز حصاری است بین بیت المقدس و رمله که آن حصار هم از فتوحات صلاح الدین ایوبی بسال 583 هَ. ق. در تواریخ ثبت است. ( معجم البلدان ج 6 ص 46 ).

فرهنگ فارسی

از مشاهیر بلاد ارمنیه الصغری است

پیشنهاد کاربران

بپرس