طروقه

لغت نامه دهخدا

( طروقة ) طروقة. [ طَ ق َ ] ( ع ص ، اِ ) طروقةالفحل ؛ ماده شتر نر. ( منتهی الارب ). نه جفت او. || طروقةالرجل ؛ زن مرد. ( منتهی الارب ). نه همسر او. و منه : کان یصبح جنباً من غیر طروقة. ( منتهی الارب ). || ناقة طروقةالفحل ؛ به وقتی رسید ناقه که نر داده شود آن را و کذلک المراءة.( منتهی الارب ). ماده ای که جوان شود و رغبت نر کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس