[ویکی فقه] از چهره های مشهور دوران صدر اسلام که از یاران باوفای امام علی (علیه السّلام) بوده و دوران حکومت امویان را درک کرده، شخصیتی نامی و بزرگوار به نام طرماح بن عدی است.؛ بسیاری از مورخین نام و شخصیت او را در متون خود ذکر نکردند و تعداد کمی از نویسندگان به نامش اشارتی داشتند. در این مقاله سعی شده است که به زندگی و عمل کرد وی با وجود منابع اندک پرداخته شود.
از چهره های مشهور دوران صدر اسلام که از یاران باوفای امام علی (علیه السّلام) بوده و دوران حکومت امویان را درک کرده، شخصیتی نامی و بزرگوار به نام طرماح بن عدی است.
← مشخصات طرماح
طرماح که از شیعیان امام علی (علیه السّلام) محسوب می شود،
← نامه بر امام به معاویه در صفین
طرماح در میان قبیله خود دارای جایگاه رفیع و شریفی بود.
← رسیدن در عذیب الهجانات
...
از چهره های مشهور دوران صدر اسلام که از یاران باوفای امام علی (علیه السّلام) بوده و دوران حکومت امویان را درک کرده، شخصیتی نامی و بزرگوار به نام طرماح بن عدی است.
← مشخصات طرماح
طرماح که از شیعیان امام علی (علیه السّلام) محسوب می شود،
← نامه بر امام به معاویه در صفین
طرماح در میان قبیله خود دارای جایگاه رفیع و شریفی بود.
← رسیدن در عذیب الهجانات
...
wikifeqh: طرماح_بن_عدی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
یکی از کسانی که در طول راه کربلا به سیدالشهدا علیه السلام پیوست و همراه او شد. امام حسین علیه السلام کسی را می خواست که به راه آشنا باشد، تا از بیراهه به سوی کوفه رود.
طرماح بن عدی اعلام کرد که من راه را می شناسم و جلو افتاد و به سوی کربلا روان شدند. وقتی جلو افتاد، اشعاری را هم می خواند که با این مطلع، آغاز می شود:
و مضمون اشعار، در ستایش از دودمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سیدالشهداست. در میانه راه، اجازه طلبید که به قبیله خود سر زده و به خانواده رسیدگی کند و برگردد. رفت و پس از چند روز وقتی دوباره برگشت به «عذیب الهجانات » که رسید، خبر شهادت امام را شنید. اندوهگین شد و گریست، از این که توفیق شهادت در رکاب امام، نصیب او نشد.
ولی... آن که امام را رها کند و سراغ زن و قبیله خویش رود، این محرومیت سزای اوست، هر چند پسر عدی بن حاتم باشد!
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
یکی از کسانی که در طول راه کربلا به سیدالشهدا علیه السلام پیوست و همراه او شد. امام حسین علیه السلام کسی را می خواست که به راه آشنا باشد، تا از بیراهه به سوی کوفه رود.
طرماح بن عدی اعلام کرد که من راه را می شناسم و جلو افتاد و به سوی کربلا روان شدند. وقتی جلو افتاد، اشعاری را هم می خواند که با این مطلع، آغاز می شود:
و مضمون اشعار، در ستایش از دودمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سیدالشهداست. در میانه راه، اجازه طلبید که به قبیله خود سر زده و به خانواده رسیدگی کند و برگردد. رفت و پس از چند روز وقتی دوباره برگشت به «عذیب الهجانات » که رسید، خبر شهادت امام را شنید. اندوهگین شد و گریست، از این که توفیق شهادت در رکاب امام، نصیب او نشد.
ولی... آن که امام را رها کند و سراغ زن و قبیله خویش رود، این محرومیت سزای اوست، هر چند پسر عدی بن حاتم باشد!
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
wikiahlb: طرماح_بن_عدی