طرقوازن. [ طَرْ رِ قو زَ ] ( نف مرکب ) نقیب و چوبدار. ( غیاث اللغات ). آنکه پیشاپیش شاه ، یا زن او، یا امیری ، یا زنی محترمه ، «راه دهید» گوید. رشیدی این کلمه را در فرهنگ خود بصورت طرقوازنان آورده گوید: یعنی چاوشان و چوبداران که پیش پیش ملوک و سلاطین روند و مردم را از راه دور کنند و طرقواگویان نیز گویند. ( فرهنگ رشیدی ) : با سایه رکاب محمد عنان درآر تا طرقوازنان تو گردند اصفیا.
