طَرخان، عبدالحق حمید (استانبول ۱۸۵۲ـ۱۹۳۷)
شاعر و نمایش نامه نویس ترک. از ۵ سالگی فراگیری مقدمات علوم را شروع کرد. در ۱۸۶۳ برای ادامۀ تحصیل به پاریس رفت و پس از یک سال به وطن بازگشت و ادامۀ تحصیل داد. مدتی مترجم دربار بود. زمانی که پدرش سفیر ترکیه در تهران بود (۱۸۶۶)، زبان فارسی را در تهران فراگرفت. به میهن که بازگشت در چندین کشور دبیر سفارت، کنسول و سفیر بود. در ۱۹۲۸ وکیل مجلس از استانبول شد. یکی از سه شاعرِ مهم دورۀ دوم تنظیمات است. با آن که مضامین آثارش رمانتیکی است، موضوعات و حقایقِ تاریخی را نیز دست مایۀ کار خود کرده است. به فلسفه نیز توجه داشت. بر ادبیات ترک تأثیری ژرف نهاد و القاب نابغۀ زمان و شاعر دوران گرفته است. از آثارش در شعر: صحرا؛ میّت؛ صدایی از عرش؛ در نمایش نامه: ماجرای عشق؛ صبر و ثبات؛ یادگار حرب؛ خاقان. نامه ها و خاطرات از دیگر آثار اوست.
شاعر و نمایش نامه نویس ترک. از ۵ سالگی فراگیری مقدمات علوم را شروع کرد. در ۱۸۶۳ برای ادامۀ تحصیل به پاریس رفت و پس از یک سال به وطن بازگشت و ادامۀ تحصیل داد. مدتی مترجم دربار بود. زمانی که پدرش سفیر ترکیه در تهران بود (۱۸۶۶)، زبان فارسی را در تهران فراگرفت. به میهن که بازگشت در چندین کشور دبیر سفارت، کنسول و سفیر بود. در ۱۹۲۸ وکیل مجلس از استانبول شد. یکی از سه شاعرِ مهم دورۀ دوم تنظیمات است. با آن که مضامین آثارش رمانتیکی است، موضوعات و حقایقِ تاریخی را نیز دست مایۀ کار خود کرده است. به فلسفه نیز توجه داشت. بر ادبیات ترک تأثیری ژرف نهاد و القاب نابغۀ زمان و شاعر دوران گرفته است. از آثارش در شعر: صحرا؛ میّت؛ صدایی از عرش؛ در نمایش نامه: ماجرای عشق؛ صبر و ثبات؛ یادگار حرب؛ خاقان. نامه ها و خاطرات از دیگر آثار اوست.