طرب خیز

لغت نامه دهخدا

طرب خیز. [ طَ رَ ] ( نف مرکب ) طرب انگیز. که طرب آورد. رجوع به طرب انگیز شود.

( صفت ) آنکه ( محلی که ) طرب آورد .
طرب انگیز که طرب آورد

طرب انگیز، جایی که طرب آورد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید