طرب خانه. [ طَ رَ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) طرب سرای. طرب گاه. جایگاه شادی و طرب : روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار چرخ فیروزه طربخانه ازین کهگل کرد.
حافظ.
در زوایای طربخانه جمشید فلک ارغنون ساز کند زهره به آهنگ سماع.
حافظ.
فرهنگ فارسی
( اسم ) محل طرب جای شادی جای عیش و عشرت طربسرای .
فرهنگ عمید
طرب سرای، جای شادی و طرب، محل عیش وعشرت.
دانشنامه آزاد فارسی
طَرَبخانه از یار احمد بن حسین رشیدی تبریزی، قدیم ترین مجموعه از رباعیات حکیم عمر خیام نیشابوری. مؤلف تمامی رباعیاتی را که تا زمان او، یعنی تا نیمۀ دوم قرن ۹ ق، به خیام نسبت می دادند و نیز حکایت ها و وقایعی را که در کتاب های تاریخ و ادب دربارۀ خیام و اندیشه های او نوشته بودند، یا در افواه عوام بر زبان ها می رفته و سینه به سینه نقل می شده، در این کتاب در دَه فصلِ تنزیه و مناجات، حکمیات، پند و نصیحت، اغتنام فرصت، خمریات، جریان فصول سال، نکات و مُلمّعات، موقوفات، سُکریات و هزلیات و نیز دَه حکایت آورده است. طربخانه با حذف رباعی های مکرر، روی هم رفته، ۵۵۹ رباعی دارد. این کتاب نخستین بار به تصحیح انتقادی جلال الدین همایی چاپ شده است (تهران، ۱۳۶۷ش).