طرب افزای

لغت نامه دهخدا

طرب افزای. [ طَ رَ اَ ] ( نف مرکب ) که طرب افزون کند. که شادی فزاید :
با سیه روی خوشدلی بهم است
طرب افزای سرخ روی کم است.

سنائی.

هستند ببزم تو کمربسته قلم وار
بیجاده لبان طرب افزای تعب کاه.

سوزنی.

رجوع به طرب فزای شود.

( طرب افزا ی ) آن که یا آن چه شادی را بیفزاید .

طرب افزای : شادی بخش .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص 128 ) .