طراوه. [طَ وَ / رِ ] ( اِ ) جامه ای باشد ابریشمی که بر سر سنان نیزه و علم بندند. ( برهان ). جامه ابریشمی و رنگین که بر سر سنان نیزه و علم بندند و در مؤید بجای واو، دال مهمله نوشته. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). رجوع به فرهنگ شعوری ص 168 و طراده در معنی عَلَم شود. طراوه. [ طَ وَ ] ( اِخ ) کوهی است معروف در نجد. || جایگاهی است که در شعر ذکر آن آمده است. ( مراصدالاطلاع ).
