طراقای. [ ] ( اِخ ) پنجمین پسر از پسران هلاکوخان ،و مادر او یورقچین و قما بود. ( حبیب السیر چ خیام ). اقبال در تاریخ مغول این اسم را طرغای ضبط کرده و گوید: در سال 695 هَ. ق. قریب ده هزار نفر از مغول از طایفه اویرات به ریاست طرغای از خوف غازان به پناه مسلمین آمدند و طرغای ( چنانکه سابقاً گفتیم ) با بایدو در قتل کیخاتو دست یکی کرده بود، و چون غازان به سلطنت رسید، مصمم شد که او را بگیرد و از او انتقام قتل کیخاتو را بکشد. طرغای و مغولان اویرات بشام آمده از الملک العادل کتبغا تقاضای حمایت کردند کتبغا هم ایشان را محترم داشته ، خلعت و پول داد و در بلاد خود سکونت داد. ( تاریخ مغول عباس اقبال آشتیانی ص 270 ).
