طرازیده

لغت نامه دهخدا

طرازیده. [ طِ / طَ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) آراسته. نگاریده. نگارشده :
فرازش درفشی درفشان چو شید
به پیکر طرازیده پیل سپید.
اسدی.
طرازش یکی نغز طاووس نر
طرازیده از گونه گونه گهر.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
طرازیده برپیل اورنگ اوی
ز گوهر گرفته جهان رنگ اوی.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
بدادش ز بیجاده تختی دگر
طرازیده بر پشت شیری ز زر.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
فراوان در او مرغ و نخجیر گور
طرازیده از سیم و زر و بلور.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
- طرازیده موی ؛ گیسوآراسته :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طرازی بتان طرازیده موی.
اسدی ( گرشاسب نامه ).

فرهنگ عمید

آراسته، نگاشته.

پیشنهاد کاربران

بپرس