طراحی سنتی

طراحی سنتی پیش زمینه بسیاری از آثار و نگاره های ایرانی همانند: تذهیب، تشعیر، طراحی فرش، نگارگری، منبت، معرق و… بوده واز قدمت بسیار بالایی برخوردار است.
آثار سفالینه های بدست آمده از پیشینیان به خوبی نشانگر این امر است که طراحی نقوش سنتی به گذشته های خیلی دور بازمی گردد و طراحان و هنرمندان کهن به کشیدن نقش های هندسی، حیوانی، گیاهی، انسانی و ترکیب آنها با یکدیگر مبادرت ورزیده اند.
این نقوش مقدمه ای برای آثار پیچیده تر و بازتابی از فعالیت کشاورزی و سبک زندگی انسانهای اولیه فلات ایران بوده که بعدها با نقوش و طرح های طبیعی و متنوع گسترش یافته است.
از آثار بدست آمده می توان نقوش بر روی سفالینه های مکشوفه از مناطقی چون سیَلک، شوش، خوروین، لرستان و زیویه نام برد.
• نقوش شکسته: نقوشی است که بر اساس شکل های زاویه دار با خطوط راست ترسیم می شود و نقوش مختلف انسانی، حیوانی، گیاهی و هندسی را در بر می گیرد.
• نقوش گردان: که شامل نقوش اسلیمی و ختایی می شود.
• نقوش اسلیمی: برخی این نقوش را خلاصه شده اشکال در طبیعت می دانند؛ مانند: ابر، درخت، دهان باز اژدها، سر و عاج فیل، مار.
• نقوش ختایی: به معنی گل و ریحان و نقوشی که ملهم از گلها و گیاهان باشد؛ به همراه عناصری چون گل و برگ و ساقه گیاهی.