طراحی برای محیط زیست

برنامه طراحی برای محیط زیست ( انگلیسی: Design for the Environment ) به اختصار ( DFE ) یک روش طراحی برای کاهش تأثیر محصولات، فرآیندها یا خدمات در طول چرخهٔ عمر آن ها بر سلامت انسان و محیط زیست است. ابزارهای مختلف نرم افزاری برای کمک به طراحان در یافتن محصولات یا فرآیندها/خدمات بهینه سازی شده ایجاد شده است. DFE همچنین نام اصلی برنامهٔ سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده ( EPA ) است که در سال ۱۹۹۲ ایجاد شده و در پی جلوگیری از آلودگی و خطراتی که آلودگی برای انسان ها و محیط زیست ایجاد می کند است. [ ۱] این برنامه، اطلاعاتی در مورد فرمول های شیمیایی ایمن تر برای پاکسازی و دیگر محصولات ارائه می کند. [ ۱] این برنامه در سال ۲۰۱۵ به EPA انتخاب امن تر تغییر نام داد. [ ۲]
طراحی برای محیط زیست یک جنبش جهانی است که هدف آن طراحی ابتکارات و ایجاد انگیزه های زیست محیطی برای بهبود طراحی محصول به منظور به حداقل رساندن اثرات بهداشتی و زیست محیطی است. هدف استراتژی طراحی محیط زیستی ( DFE ) ، بهبود فناوری و طراحی تاکتیک هایی برای گسترش دامنهٔ محصولات است. با ترکیب بهره وری اقتصادی با تاکتیک های طراحی، DFE کل چرخهٔ عمر محصول را در نظر می گیرد و با به حداقل رساندن استفاده از منابع، محصولات را قابل استفاده می نماید. تمرکز اصلی DFE بر به حداقل رساندن هزینهٔ زیست محیطی و اقتصادی برای مصرف کنندگان[ ۴] و افزون بر این، تمرکز بر چارچوب چرخهٔ عمر محصول است. با متعادل کردن نیازهای مشتری و همچنین اثرات زیست محیطی و اجتماعی، هدف DFE «بهبود تجربهٔ استفاده از محصول برای هر دوی مصرف کنندگان و تولیدکنندگان با حداقل تأثیر بر محیط است. »
چهار مفهوم اصلی که زیر چتر DfEt قرار می گیرند. [ ۱]
• طراحی برای پردازش محیطی و تولید: این تضمین می کند که استخراج مواد خام ( معدن کاری، حفاری، و غیره ) ، پردازش ( پردازش مواد قابل استفاده مجدد، ذوب فلزات و . . . ) و تولید با استفاده از مواد و فرآیندهایی انجام می شود که برای محیط زیست و کارکنان خطرناک نیست. این شامل به حداقل رساندن ضایعات و محصولات خطرناک، آلودگی هوا، مصرف انرژی، و سایر عوامل است.
• طراحی برای بسته بندی زیست محیطی: این تضمین می کند که مواد مورد استفاده در بسته بندی، سازگار با محیط زیست هستند که می توان از طریق استفادهٔ مجدد از محصولات، حذف کاغذ و بسته بندی غیرضروری محصولات، استفادهٔ بهینه از مواد و فضا، استفاده از مواد بازیافتی و/یا قابل بازیافت به این هدف دست یافت.
• طراحی برای دفع یا استفاده مجدد: پایان زندگی یک محصول بسیار مهم است، زیرا برخی از محصولات مواد شیمیایی خطرناکی را به هوا، زمین و آب پس از دور انداخته شدن در محل های دفن زباله منتشر می کنند. برنامه ریزی برای استفاده مجدد یا نوسازی یک محصول، نوع موادی که مورد استفاده قرار خواهد گرفت، چگونگی جدا کردن و مورد استفاده مجدد قرار دادن، و اثرات زیست محیطی که این مواد خواهند داشت را تغییر می دهد.
• طراحی برای بهره وری انرژی: طراحی محصولات برای کاهش مصرف انرژی کلی در طول زندگی محصول.