طراحی ایرانی ( به انگلیسی: Persian Design ) . اصطلاحی برای توصیف گونه ای بازنمایی تصویری یا نقش آفرینی در حوزهٔ فرهنگ ایرانی است که به سبب خصوصیات معنایی، صوری و فنی خود، از فرهنگ های دیگر متمایز می شود. طراحی، در مجموعهٔ کامل هنرهای ایران، از فرش ایرانی گرفته تا نقاشی، تذهیب، صنایع دستی ( از جمله سفال گری، پارچه بافی، فلزکاری ) ، معماری، شهرسازی و حتی خط و خوشنویسی، نهفته و جزء لاینفک آنهاست. در واقع آثار هنری در این رشته ها به کمک طراحی شکل می گیرند و طراحی از دیرباز جنبهٔ ترسیم و سازماندهی اثر را بر عهده داشته است. همچنین «از اواخر سده شانزدهم/دهم ه نوعی طراحی مستقل توسط هنرمندانی چون محمدی و شیخ محمد رایج شد؛ و رضا عباسی آن را کمال بخشید. »
... [مشاهده متن کامل]
«طراحی سنتی ایران، اساساً پیش از تاریخ - یعنی پیش از پیدایش خط - شکل گرفته است. » از قدیمی ترین نمونه های بارز طراحی ایرانی می توان به آثار باقی مانده از کشاورزان ، طراحان دورهٔ نوسنگی اشاره کرد. سفال های این عصر، در بیشتر نقاط ایران پراکنده اند. «از دوران قبل از تاریخ، در هنر سفال گری فلات ایران، تصویری به قدمت خود دنیا ظاهر شده است: تصویری که فضا را به چهار قسمت می کند و مرکز آن نقطهٔ محور یک صلیب است. روان شناسی به ما آموخته است که این اتم - هسته نخستین طرح روح است از هاویهٔ ظلمت ازلی؛ این طرح را پیاپی در همهٔ تجلیات روح ایرانی می بینیم، به خصوص که تشکیل دهندهٔ آن فضای مثالی است که قبل و پس از اسلام، عنصر غالب بر اندیشه و هنر ایرانی بوده است. . . این صورت ازلی باغ - بهشت ( فردوس، پردیس از فارسی باستان پئیری - دئزه ) است که در طرح های متحدالمرکز بعضی بشقاب های ساسانی، نقاشی ها، باغ ها، قالی ها، و مسجدهای ایرانی با حیاط مرکزی و چهار ایوان دیده می شود. »
دوران اسلامی؛با پیروزی اعراب مسلمان و انقراض امپراتوری ساسانی، دورانی جدید در تاریخ ایران آغاز شد. پس از این، ایران بخشی از جهان اسلام شد و در شکل گیری و تحول تمدن اسلامی نقش با اهمیتی را ایفا کرد. طی قرون بعد، اقوام مختلف ترک، مغول و افغان بر این سرزمین تسلط یافتند؛ ولی استحکام سنت های فرهنگی ایران چنان بود که هنر ایرانی، ضمن اثرپذیری از تمدن و فرهنگ اسلامی، مسیر تحول خاص خود را پیمود.
... [مشاهده متن کامل]
«طراحی سنتی ایران، اساساً پیش از تاریخ - یعنی پیش از پیدایش خط - شکل گرفته است. » از قدیمی ترین نمونه های بارز طراحی ایرانی می توان به آثار باقی مانده از کشاورزان ، طراحان دورهٔ نوسنگی اشاره کرد. سفال های این عصر، در بیشتر نقاط ایران پراکنده اند. «از دوران قبل از تاریخ، در هنر سفال گری فلات ایران، تصویری به قدمت خود دنیا ظاهر شده است: تصویری که فضا را به چهار قسمت می کند و مرکز آن نقطهٔ محور یک صلیب است. روان شناسی به ما آموخته است که این اتم - هسته نخستین طرح روح است از هاویهٔ ظلمت ازلی؛ این طرح را پیاپی در همهٔ تجلیات روح ایرانی می بینیم، به خصوص که تشکیل دهندهٔ آن فضای مثالی است که قبل و پس از اسلام، عنصر غالب بر اندیشه و هنر ایرانی بوده است. . . این صورت ازلی باغ - بهشت ( فردوس، پردیس از فارسی باستان پئیری - دئزه ) است که در طرح های متحدالمرکز بعضی بشقاب های ساسانی، نقاشی ها، باغ ها، قالی ها، و مسجدهای ایرانی با حیاط مرکزی و چهار ایوان دیده می شود. »
دوران اسلامی؛با پیروزی اعراب مسلمان و انقراض امپراتوری ساسانی، دورانی جدید در تاریخ ایران آغاز شد. پس از این، ایران بخشی از جهان اسلام شد و در شکل گیری و تحول تمدن اسلامی نقش با اهمیتی را ایفا کرد. طی قرون بعد، اقوام مختلف ترک، مغول و افغان بر این سرزمین تسلط یافتند؛ ولی استحکام سنت های فرهنگی ایران چنان بود که هنر ایرانی، ضمن اثرپذیری از تمدن و فرهنگ اسلامی، مسیر تحول خاص خود را پیمود.
