طرء. [طَرْءْ ] ( ع مص ) از جائی و شهری آمدن کسی را. ( منتهی الارب ). یا ناگاه بدرآمدن از جائی بر کسی. یقال : طراءَ علیهم ؛ اذا اتاهم من مکان ، او خرج علیهم منه فجاءَة. ( منتهی الارب ). آمدن از جائی. ( آنندراج ). از جائی و شهری برآمدن. ( صراح ). از شهری به شهری برآمدن.
