طخیه

لغت نامه دهخدا

( طخیة ) طخیة. [ طَ / طِ / طُ ی َ ] ( ع اِ ) ابرپاره. || تاریکی. || ( ص ) مرد گول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج ، طخیون.

فرهنگ فارسی

ابر پاره یا تاریکی یا مرد گول

پیشنهاد کاربران

بپرس