طخاف
لغت نامه دهخدا
طخاف. [ طِ ] ( ع ص ، اِ ) ابر تُنک که ازخلال آن آسمان دیده شود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ابر تُنک که آسمان ورای آن دیده شود. ( منتخب اللغات ).
طخاف. [طِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ طخفة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید