طحک

لغت نامه دهخدا

طحک. [ طُح ْ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) شتری که هنوز فروخوابیدن نیاموخته باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس