طحور

لغت نامه دهخدا

طحور. [ طَ ] ( ع ص ) چشم و چشمه بیرون اندازنده چرک و خاشاک را. طحورة، مثله. || شتابنده. || کمان دورانداز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

چشم و چشمه بیرون اندازنده چرک و خاشاک را یا شتابنده .

پیشنهاد کاربران

بپرس